Hataları itiraf edip etmemek konusunda çelişkilerim var. Bu yazımın sonunda "liseli detected" damgasını yapıştıracakmışsınız gibi.
Ama insan itiraf etmeli bazen. Böyle benim yaptığım gibi, elini kolunu amaçsızca sallayarak anlatmalı derdini. İnat ettim, etmemeliydim. Hayatta bir şeyden emin olacağım dediğimde olmamalıydım. Anları parçalara bölüp etrafa saçmamalıydım. Konuşmamalıydım, zorlamamalıydım. Neyi mi? Boşluğu tercih etmeliydim.
Çünkü Pablo Neruda'dan alıntı yaptığımı bilmeyecek, bilsen de anlamayacak, anlasan üstüne alınmayacak, üstüne alınsan bile hiçbir zaman etkilenmeyeceksin işte. Ya da etkileneceksin, birkaç dakika sürecek yine. Daha kötü ya.
"Seni sevdiğimi anlayacaksın, sevmediğim zaman."
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder