Çünkü saksafonu çalan üst katımdaki çocuk değil, yan apartmandaki bir müzisyenmiş, haftaiçi benim normalde okulda olduğum saatlerde de güzel güzel çalıyormuş.
Okuduğum kitabın yazarıyla kenarlara yazdığım notlarla tartışabiliyormuşum--
Kararsızlıklar iyi de olabiliyormuş, hiç vermeyeceğimi bildiğim kararları düşünmek de.
Bir de ne zaman sakin, ne zaman kopkop müzikler istediğimi anlasam.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder